Το νέο διεθνές οικονομικό περιβάλλον χαρακτηρίζεται κυρίαρχα πλέον από τη συνεχή και εναγώνια αναζήτηση της ανταγωνιστικότητας. Το σημαντικό σημείο εδώ είναι πως η  προσπάθεια όλων (εθνικά κράτη, διεθνικοί συνασπισμοί, περιφερειακές αρχές και διεθνικές επιχειρήσεις) για ανταγωνιστικότητα έχει ως συνολικό αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός διεθνοποιημένου πλαισίου όπου η επίτευξη της ανταγωνιστικότητας του ενός συνεπάγεται την απώλεια της ανταγωνιστικότητας για τον άλλο παράγοντα. Συνέπεια αυτού είναι και η δημιουργία ενός παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, με σαφείς ρόλους για τις διάφορες κατηγορίες των επιχειρήσεων και εθνικών οικονομιών. Στην συνεχή ζήτηση της ανταγωνιστικότητας είναι δεδομένη πλέον η εξάρτηση των επιχειρήσεων από την τεχνολογική καινοτομία, ο εκσυγχρονισμός και η ευελιξία στην παραγωγή.   Οι ελληνικές επιχειρήσεις θα κληθούν να ζητήσουν πηγές ανταγωνιστικότητας υπό συνθήκες:

• Όξυνσης του διεθνούς ανταγωνισμού για προσέλκυση άμεσων εξωτερικών επενδύσεων και διαρκούς ανταγωνισμού μεταξύ της μακροπρόθεσμης παραγωγικής επένδυσης αφενός και της υψηλής απόδοσης των βραχυπρόθεσμων τοποθετήσεων αφετέρου
• Συνεχών αναδιατάξεων του παραγωγικού ιστού λόγω της παραγωγής καινοτομιών σε επίπεδα και ρυθμούς απαγορευτικούς για την Ελλάδα
• Συνεχούς πίεσης για επιχειρηματική αναδιάρθρωση (εξαγορές, υπεργολαβίες, εξασφάλιση περιοχών και κλάδων 'προνομιακής' παρουσίας.

Η Κεντρική Μακεδονία έδειξε σημεία δυναμισμού άνω του μέσου όρου της χώρας, σε ότι αφορά το ΑΕΠ, την απασχόληση, τις εξαγωγές. Ωστόσο τα στοιχεία αυτά θεωρούνται ασταθή, καθώς στηρίζονται σε ένα βιομηχανικό σύστημα όπου κυριαρχούν παραδοσιακοί κλάδοι, τυποποιημένα προϊόντα και ανειδίκευτη εργασία. Στην περίοδο 1987-90, η περιφέρεια απορρόφησε το 17% των κρατικών ετήσιων δαπανών για έρευνα - ανάπτυξη, ποσοστό αρκετά χαμηλό, ιδίως εάν ληφθεί υπ’ όψη ότι το ποσοστό των κρατικών ενισχύσεων που αφορούσε την έρευνα - ανάπτυξη επί του συνόλου των κρατικών ενισχύσεων προς τη βιομηχανία στην Ελλάδα ήταν μόλις το 1% (το αντίστοιχο ποσοστό για την Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν 10%). Στο πλαίσιο αυτό οι στρατηγικές των επιχειρήσεων προσανατολίστηκαν σε πιο παραδοσιακές λύσεις εκσυγχρονισμού, που υστερούν σε σχέση με τις απαιτούμενες δυναμικές αναδιαρθρώσεις για την επίτευξη της ανταγωνιστικότητας.

Στόχος του μέτρου είναι η παροχή κατάλληλων υποδομών επιχειρήσεων, ως μέσο στήριξης της ανταγωνιστικότητάς τους. Προβλέπονται βελτιώσεις και αναβαθμίσεις των βιομηχανικών υποδομών σε υπάρχουσες και νέες βιομηχανικές περιοχές. Ειδικότερα, το μέτρο προβλέπει τύπους δράσεων όπως:

• Συμπλήρωση και ολοκλήρωση υφιστάμενων ΒΙΠΕ.
• Ανάπτυξη ιδιωτικών - μικτών βιομηχανικών και επιχειρηματικών υποδομών, με βάση το θεσμικό πλαίσιο του Ν. 2545/97 περί ΒΕΠΕ, με συγκεκριμένο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης βιομηχανικών υποδομών.

Tο Μέτρο είναι συμπληρωματικό των δράσεων του ΕΠ «Ανταγωνιστικότητα» και θα υλοποιηθεί σύμφωνα με τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί στα πλαίσια του εν λόγω προγράμματος.

Άμεσα ωφελούμενες από τις δράσεις του μέτρου είναι οι παραγωγικές επιχειρήσεις της Κ. Μακεδονίας.

Η χρηματοδοτική βαρύτητα του μέτρου εκτιμάται σε 2,0% της δημόσιας δαπάνης του Αξονα.

Στην υλοποίηση του μέτρου μπορούν να εμπλακούν το Υπ. Ανάπτυξης - ΓΓΒ, κ.λπ.